MEDYTACJE NAD MAJDANEM

Piotr Zawadzki

foto: PAP/EPA/SERGEY DOLZHENKO

Ostatnie tygodnie minęly pod flagą Ukrainy. Wiadomości wrzały od okropieństw dziejących się w Kijowie, media ukazywały drastyczne obrazy pomordowanych w imię wolności demonstrantów, zabitych przez policję i snajperów strzelających w głowy cywilów. Kiedy oglądałem kolejne krwawe zdjęcia z Majdanu płakałem, dziwiłem się, modliłem. Jako obywatel spokojnego, ustabilizowanego kraju, żyjący w komforcie i demokracji (polska wersja, ale działa) zastanawiałem się co ja mogę właściwie zrobić. Jako widz czułem się fatalnie, wiedziałem zarazem, że nie mam żadnych możliwości uczestniczyć w tych wydarzeniach. Moją próbą wsparcia Ukrainy było - jak zresztą dla wielu z nas - udostępnianie informacji na portalach społecznościowych i zwracanie uwagi znajomych na to ludobójstwo. Ostatecznie jednak czułem się bezsilny. Co możemy zrobić w takich sytuacjach, kiedy wydaje się, że nie mamy żadnego większego wpływu na wydarzenia międzynarodowe, jak wygrać z poczuciem bezsilności? Co możem zrobić jako chrześcijanie?


Zadawałem sobie to pytanie obserwując nowe wiadomości z Majdanu. Co mogę zrobić? Odpowiedź przyszła bardzo szybko i pomogła mi spojrzeć na wydarzenia z innej perspektywy. Richard J. Foster, autor książki "Dyscypliny życia duchowego"" pośród wielu wymienia medytację - jedną z podkategorii medytacjii jest według niego refleksja nad bierzącymi wydarzeniami areny międzynarodowej. Mówi o tym przyaczając cytat z Mertona, który zauważa, że osoba, "która medytowała nad męką Jezusa, ale nie medytowała nad obozami eksterminacji w Dachau i Oświęcimiu, nie wkroczyła jeszcze w doświadczenie chrześcijańskie naszych czasów".  Trudno skalę mordu z obozów porównać do tego, co działo się na Ukrainie, ale chodzi o sam fakt medytowania nad tym, co aktualnie dzieję się w świecie, nad tragedią narodu, tragedią ludzkiego istnienia. Modlitwa z medytacją pomogły mi zrozumieć, że Majdan jest także duchową lekcją dla każdego z nas, nie jest tylko wydarzeniem politycznym, ale też duchowym. Rozmyślając z Biblią w ręku nad Majdanem poczułem, że mimo, iż nie mam wpływu i nie mogę pomóc w znaczny sposób, mam wpływ na siebie i mogę poddać się duchowemu procesowi przemiany, mogę Bogu pozwolić wyleczyć się z nienawiści i takim sposobem nie dokładać swojej puli do tego co dźwiga świat (brzmi patetycznie, ale o to właśnie chodzi).

WSPÓŁCZUCIE DLA CZŁOWIEKA

Pozwoliłem obrazom krwawej masakry wniknąć w serce. Było dużo płaczu i pokuty. Pojawiła się świadomość, że ofiary są tak samo zagubionymi ludźmi jak mordercy - wszyscy padli ofiarą nienawiści i wojny. Pozwoliłem sobie na współczucie wszystkim wmieszanym w konflikt, tym niewinnym ginącym od kul snajperów na ulicy i snajperom, którzy pełni nienawiści i żadzy krwi zabijali ludzi walczących o wolność. To grzech zabijał i posługiwał się NIEWINNYMI ludźmi jak marionetkami. Pierwszym owocem medytacji i modlitwy było współczucie. Potem pojawiły się kolejne.

DZIĘKUJĘ ZA LECHA

Moje serce zalała też prosta wdzięczność za nasz kraj. Jaki jest taki jest, ale żyjemy w wolności i dostatku. Żyjemy bezpieczni. Mamy możliwość wyrażać swoje opinie i nie boimy się, że dostaniemy za to kulę w łeb. Medytacja nad Majdanem uwolniła we mnie pokłady wdzięczności za to, że na ten czas cieszę się masą błogosławieństw. Doceniłem pokój. Podziękowałem za niego Bogu. Zrozumiałem że to co oczywiste, wcale takie nie jest. Do tej pory pamiętam jedną z modlitw, którą zaniosłem Bogu w tamtym czasie. Pisanie o niej narazi mnie być może na śmieszność, ale... co tam. Otóż, podziękowałem Bogu za... Lecha Wałęsę. Może teraz czytając ten tekst zacząłeś się histerycznie śmiać bo zobaczyłeś obrazek, w którym jakiś zdewociały chrześcijanin leży krzyżem na ziemi, śpiewając "Boże coś Polskę..." nad portretem wodza narodu. Nic bardziej mylnego. Otóż, zawsze miałem złe zdanie o byłym prezydencie. Wstyd się przyznać, ale jego dokonania zawsze zasłaniała w moich oczach jego robotnicza prostota i... gwałtowność jego charakteru. Teraz już wiem, że jest bohaterem. Zwykły człowiek, który przeciwstawił się opresji systemu. Jestem pełen szacunku dla niego, szacunku i wdzięczności. Dziękuję za Lecha i wolność w Polsce.

MODLĄCY SIĘ KOŚCIÓŁ

Przyszło też inne zrozumienie - bardziej globalne, dotyczące kondycji Kościoła. Świat jest pełen tragedii i powołaniem wierzących jest modlitwa. Kościoły powinny wejść w konkretne wstawiennictwo, na nabożeństwach powinny mieć miejsce gorące modlitwy o pokój i sprawiedliwość w państwach w których panuje opresja. Nasza modlitwa ma czynną moc i potężne znaczenie - zmienia naszą mentalność, uwrażliwia nas i dotyka Nieba. Nie możemy dłużej pozwalać sobie na chrześcijaństwo "do rosołku" po niedzielnym nabożeństwie. Modlitwa o zaniechanie wojen, o woloność dla ludzi żyjących pod opresją totalitarnych systemów, modlitwa o zmiany globalne zmienia niedzielne, rosołkowe nabożeństwo w pole duchowej walki - otwiera nas na rzeczywistość, na realizm bólu i strachu ludzi, którym nie współczujemy, owinięci w różową watę naszych pięknych, pozytywnych nabożeństw. Czas wytoczyć działa modlitwy i pozwolić się Duchowi Świętemu poruszyć, rozedrzeć, złamać do modlitwy i współczucia. Z tego wynikną wielkie zmiany w Polsce i wielkie zmiany na świecie.


ZAPRASZAMY DO KOMENTOWANIA ARTYKUŁU