Odkodowanie Kościoła

autor: Piotr Zawadzki

Jako szczęśliwy posiadacz telewizji cyfrowej czasami natrafiam na kanały zakodowane (niedostępne dla tak mizernego abonamentu jak mój). Kiedyś złapałem się na tym, że bawię się w rozkodowanie jednego z nich, słynącego z wyświetlania najnowszych filmów, które świeżo co opuściły srebrny ekran. Zabawa w rozkodowanie zakończyła się fiaskiem, była jednak też (oprócz obowiązkowej dawki adrenaliny) początkiem zadania sobie poważnego pytania  - ilu ludzi zjawia się w niedzielę w kościołach i czuje się podobnie jak ja, próbując rozkodować to co widzą i słyszą - chcąc zamienić szum w ostry, kolorowy obraz. Ciekawe czego doświadczają, próbując złamać kod, przeczuwając, że kryje się pod nim coś niesamowitego, by po chwili poddać się i opuścić bezpowrotnie dany kościół. Co się stało z językiem Kościoła i kiedy się zasupłał? Dlaczego chrześcijanie mówią po... chrześcijańsku?

Proste początki

Jezus dzieląc się prawdami życia używał bardzo prostego, codziennego języka. Bardzo często opowiadał historyjki (parabole) oparte na obserwacji codzinności społeczno - kulturowej. Mówiąc do rybaków mówił o rybach, mówiąc do poborców mówił o monetach, mówiąc do robotników, mówił o budowie domów. Przez proste metafory słuchaczy dotykała prawda, codzienność nabierała duchowego wymiaru. Był daleki od religijnej nowomowy dzisiejszych czasów, która wylewa się z kazalnic na całym świecie. Uciekał od zakodowanego języka, który do zrozumienia potrzebował wtajemniczenia. Budował mosty komunikacyjne ze światem, aby jak najbardziej pomóc mu zrozumieć i przeżyć nawrócenie. Co się zmieniło od czasów Jezusa? Dlaczego Kościół zakodował przesłanie ewangelii by była ona tak trudna do zrozumienia dla ludzi współczesnych?

Liczy się wrażenie

Kod wynika poniekąd z magii religijnego języka. Wielu chrześcijan ma wrażenie, że używając języka nieaktualnego, innego, brzmiącego w staromodny sposób będą bliżsi Bogu i prawdzie (konkretnie przekładowi Biblii, który najczęściej czytają, przyjmując staromodne wyrażenia jako prawdę objawioną). Kiedy mówią, że kogoś "miłują" zamiast "kochać", nadają swojej wypowiedzi inną rangę, czerpiąc fałszywe poczucie duchowej mocy z archaizowanego języka. Oczywiście jest to religijne złudzenie, próba zaczarowania rzeczywistości słowami, próba groteskowa, totalnie nieadekwatna. Czasami odnosi się wrażenie, że język używany jest po to by wyprodukować doświadczenie Boga. Czy takie rzeczy da się jednak wyczarować nowomową? Pozornie tak. Wielu poprzestaje na religijnym spektaklu zamiast szukać mocy prawdziwego spotkania z Jezusem - na Jego warunkach, tu i teraz. Wybierają "opium dla mas" mając wrażenie, że złapali Pana Boga za nogi.

Usuwanie barier

Niezależnie od powodu dla którego zaczęliśmy mówić niezrozumiałym szyfrem (każdy chrześcijanin jest tu winny!) musimy z tym skończyć. Zadaniem Kościoła jest niesienie ewangelii - wobec czego kodowanie jej jest tak naprawdę stawaniem na drodze samemu Bogu. W takim sensie Kościół może być przeszkodą i potknięciem dla wielu szczerych ludzi, którzy pragną Jezusa, lecz brzydzą się wszelką próbą bicia piany. Jak to zrobić w praktyczny sposób? Wystarczy, że raz pójdziesz do kościoła i spróbujesz posłuchać tego co się w nim dzieje uszami człowieka nie znającego ewangelii ani całej Biblii. Takie doświadczenie może otworzyć nam szeroko oczy. Pojawi się też pytanie - jak przedstawić ewangelię człowiekowi 21 wieku? Jakich słów użyć, jak ją przetłumaczyć? Oczywiście to już zupełnie inna kwestia...

ZAPRASZAMY DO KOMENTOWANIA ARTYKUŁU